26 stycznia 1970 roku ukazał się ostatni studyjny album legendarnego duetu Simon & Garfunkel. Nosił tytuł Bridge Over Troubled Water i do dziś umieszczany jest w gronie albumów wszech czasów.
Gdy Paul Simon i Art Garfunkel startowali w 1957 roku mieli po szesnaście lat. Do roku 1964, nie zdobywając szerszej popularności, dali się poznać jako Tom & Jerry. Wkrótce jednak, gdy zdecydowali się występować pod własnymi nazwiskami, przyszły pierwsze sukcesy. Stało się to za sprawą wydanej na singlu w 1965 roku piosenki The Sound Of Silence i wydanego w styczniu 1966 roku drugiego albumu – Sounds Of Silence. Do światowej popularności duetu przyczynił się dodatkowo film Mike’a Nicholsa Absolwent. Piosenka The Sound Of Silence stała się z nim nierozerwalnie związana, obok zresztą innych ujmujących kompozycji, na czele ze Scarborough Fair/Canticle a już zwłaszcza Mrs. Robinson.
Po sukcesie trzeciej płyty Bookends, gdy w listopadzie 1969 roku w studiach nagraniowych Nowego Jorku i Los Angeles artyści rejestrowali materiał na swój pożegnalny studyjny album, pozycję mieli bardzo stabilną. Ugruntował ją piękny singel The Boxer, zapowiadający to wydawnictwo.
Głównym autorem płyty z mostem w tytule stał się Paul Simon. Jedynie przy The Boxer wsparł go Art Garfunkel. Zresztą gdyby nie jego czysty, wysoki tenor cała płyta nie brzmiała tak ujmująco.
Piosenka tytułowa w styczniu 1970 roku została wydana na singlu, który znalazł się na czele zestawień w Kanadzie, Francji, Nowej Zelandii, Australii, Wielkiej Brytanii i oczywiście w samych Stanach Zjednoczonych, gdzie przewodził stawce przez sześć tygodni. W 1971 roku został uhonorowany statuetkami Grammy w kategoriach nagranie roku oraz piosenka roku.
Angielski krytyk muzyczny Bruno MacDonald o Bridge Over Troubled Water tak się wypowiedział: Wycofując się w 1970 roku, The Beatles pozostawili „Let It Be” jako nieskładny testament. Ich koledzy z lat 60., Simon i Garfunkel działali z większym wdziękiem i stworzyli album z tytułową piosenką, która przypadkowo stała się hymnem pokolenia. Wypowiedź tę MacDonald uzupełniał słowami: Podobnie jak Bob Dylan, Simon pisał ambitne teksty. Ale podobnie jak Smokey Robinson, pisał teksty i piękne piosenki, które potrafili zaśpiewać wszyscy, od dzieci po Arethę Franklin. W pewnym sensie jednak epicka tytułowa piosenka jest niesprawiedliwa wobec całej płyty, ponieważ nie sygnalizuje zamieszczonych na niej radosnych utworów, takich jak „Cecilia” i „El Condor Pasa (If I Could) ”.
Ten ostatni song, nawiasem mówiąc jeden z najpopularniejszych, to kompozycja, której autorem jest Daniel Alomía Robles. Paul Simon napisał doń jedynie angielskie słowa.
Drugi obok El Condor Pasa utwór, który nie został skomponowany przez Paula Simona, to zarejestrowany na żywo cover przeboju duetu Everly Brothers – Bye, Bye Love. Jego autorami byli tworzący znaną spółkę kompozytorską Felice Bryant i Boudleaux Bryant.
Na płycie zamieszczono jeszcze kilka innych piosenek, w tym prawdziwe perełki. Warto bowiem zauważyć ile delikatności znalazło się w kompozycjach The Only Living Boy In New York oraz So Long, Frank Lloyd Wright. Adresatem ich był Art Garfunkel, były student architektury (stąd też w tytule wybitny architekt Frank Lloyd Wright), który, co warto przy okazji wspomnieć, ominął w tamtym czasie kilka sesji nagraniowych, aby zagrać w filmie Pargraf 22.
Tuż po wydaniu Bridge Over Troubled Water duet rozwiązał się. Mimo to obaj muzycy spotykali się potem na wspólnych koncertach. Do największych przedsięwzięć tego typu należał darmowy występ w nowojorskim Central Parku w roku 1981, który zgromadziwszy pół miliona widzów stał się siódmym największym koncertem muzycznym w historii.
W 2003 album Bridge Over Troubled Water został sklasyfikowany na 51. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. Ten sam dwutygodnik umieścił utwór tytułowy na 48. miejscu zestawienia 500 utworów wszech czasów, a kompozycję The Boxer sklasyfikował tam na pozycji 105.
W Stanach Zjednoczonych płyta pokryła się 8-krotną platyną, 4-krotną w Kanadzie, w Anglii zdobyła status 11-krotnej platyny, a w całym świecie sprzedała się w ilości przekraczającej 25 milionów egzemplarzy.
Na koniec mała refleksja. Kiedy spogląda się na płyty wydane w roku1970, to wiele z nich (jak czas pokazał) należy określić jako doniosłe, inspirujące i historyczne, a do tego co najmniej kilka zasłużyło jeszcze na przymiotnik „piękna”. W przypadku Bridge Over Troubled Water właściwie wszystkie z powyższych określeń odzwierciedlają jej ponadczasową wartość i rolę, jaką odegrała w dziejach muzyki.
